GDY DZIECKO CZĘŚCIEJ NIŻ ZWYKLE …

• czuje się nadmiernie skrępowane i zakłopotane czekającym przed nim wystąpieniem, odpowiedzią;

• na samą myśl o trudnościach zaczyna rumienić się (blednąć), silnie pocić, mieć problem w wysłowieniu się, czuć suchość w ustach, itp.;

• zaczyna ograniczać lub unikać podejmowania aktywności w sytuacji, która mogłaby podlegać cudzej ocenie;

• koncentruje się przede wszystkim na negatywnych emocjach związanych  z byciem ocenianym przez innych;

• rezygnuje z kontaktu z innymi dziećmi lub dorosłymi;

• staje się bierne i wycofane.

 

… BYĆ MOŻE MA PROBLEM Z NIEŚMIAŁOŚCIĄ.

 

PAMIĘTAJ!!!   Chorobliwa nieśmiałość może być przeszkodą w osiągnięciu ważnych dla dziecka celów, przyczyniając się często do niezadowolenia z własnego życia.

 

RODZICU…

1. Unikaj przypominaniu dziecku o jego nieśmiałości (poproś też by nie robili tego inni);

2. Zachęcaj dziecko, by wyszukało swoje mocne strony i na nich się skoncentrowało;

3. Zniechęcaj dziecko do zwrotów podkreślających jego powątpiewanie w siebie, np. „Nigdy nie dam sobie z tym rady”;

   • W konstruktywny sposób zachęcaj dziecko do mówienia rzeczy pozytywnych,
     a zniechęcamy do mówienia negatywnych np. zamiast powiedzieć „Nie bądź śmieszny na pewno potrafisz” należy podsunąć dziecku pozytywne słowa „Masz kłopoty, bo to jest naprawdę trudne. Nikomu by się za pierwszym razem nie udało”;

4. Okazuj uwagę, akceptację i poczucie bycia kochanym – przytulaj, chwal pozytywne zachowania i osiągnięcia;

5. Podkreślaj, że każdy może robić błędy i być niedoskonałym;

6. Zachęcaj dziecko do podejmowania ryzyka, tak aby porażka nie miała większego znaczenia nagradzamy bardziej za same starania a nie za efekty;

7. Opowiadaj dziecku historyjki, w których ono jest bohaterem rozwiązującym tajemnicze zagadki, ocalającym świat. Pozwalaj by samo kierowało historią;

   • Na niektóre dzieci korzystny wpływ mają techniki relaksacyjne oraz bajki terapeutyczne;

8. Stwarzaj dziecku sposobność do bycia pomocnym – pomaganie innym sprawia, że celem zainteresowania dziecka staje się osoba, której pomaga;

9. Zachęcaj dziecko, aby opowiadało o przeżyciach z całego dnia oraz o emocjach, jakie im towarzyszyły;

10. Pomagaj dziecku zmierzyć się z jego najczęstszymi negatywnymi myślami na temat siebie
    i innych oraz znaleźć konstruktywne rozwiązania;

11. Staraj się być akceptującym, serdecznym przyjacielem, który rozumie i aktywnie słucha (ale nie ocenia);

12. Wciągaj do rozmów o trudnościach osobistych, wskazując przy tym na swoje
    w dostosowanym do wieku dziecka zakresie;

13. Poczucie humoru naprawdę działa! Pomóż dziecku zmniejszyć dystans do problemu przez znalezienie w sytuacji jej śmiesznych aspektów;

14. Podkreślaj, że wielu ludzi ma problem z nieśmiałością – można je jednak zwalczyć;

15. Stwarzaj okazje do zabaw w grupie, by dziecko mogło poćwiczyć umiejętności społeczne
    i nawiązać przyjaźnie grupy powinny być parzyste i małe, by żadne dziecko nie pozostawało na boku, zapraszamy do zabawy młodsze dziecko, w ten sposób dziecko nieśmiałe, będzie miało większe umiejętności, będzie bardziej podziwiane;

16. Proponuj ćwiczenia asertywnej komunikacji z ważnymi dla osoby nieśmiałej osobami wspólnie rozważaj, co i jak powiedzieć w paraliżującej tremą sytuacji, zapisujcie to, aby nauczyć się niektórych kwestii na pamięć i zapamiętać to, czego nie mówić i jak na pewno nie warto się zachować.

Umiejętności, które warto rozwijać u dziecka:

1. Ćwiczymy z dzieckiem zachowania typowe dla różnych sytuacji społecznych np. poprzez odgrywanie scenek z podziałem na role (np. prowadzenie rozmowy telefonicznej, robienie zakupów w sklepie);

2. Uczymy dziecko jak zapoznać się z innym dzieckiem czy przyłączyć się do grupy. Dziecko może ćwiczyć zwroty: „Cześć, co robicie?”, „Ja ma na imię ...a jak ty masz na imię?";

3. Ćwiczymy niektóre typowe pozdrowienia, zdania rozpoczynające i kończące rozmowę, zwroty grzecznościowe. Ćwiczenie mówienia „cześć”, „dzień dobry”, „przepraszam”, „chcę przejść”... itd. Nie zmuszamy dziecka do mówienia kwestii, które mu się nie podobają;

4. Pomagamy dziecku usprawnić szybkość reagowania np. bawiąc się z nim w rymowanki wymagające szybkich, niewyćwiczonych odpowiedzi, skojarzenia;

5. Jeśli dziecko jest obiektem drwin z powodu jakiegoś nieadekwatnego do wieku zachowania, to staramy się wyeliminować to zachowanie (np. ssanie kciuka), tam gdzie jest to możliwe niwelujemy również ewentualne defekty fizyczne;

6. Dziecko powinno uczyć się patrzenia ludziom w oczy, utrzymywania kontaktu wzrokowego np. wychodząc ze sklepu możemy zadać pytanie dziecku: „Jakiego koloru oczy miał sprzedawca?”

7. Stwarzamy okazje do "występowania na scenie" w sytuacjach pozbawionych ryzyka, najpierw w obecności osób znanych;

8. Ćwiczymy z dzieckiem realne rozmowy telefoniczne. (np. wspólnie dzwonimy na informację);

9. Ponadto pokazujemy dziecku, że poczyniło postępy, wskazujemy jak było kiedyś a jak jest teraz;

10. Zwracamy również uwagę na fakt, że przypadłość dziecka ma oprócz wad także i zalety
    (np. ostrożność, delikatność, opinia osoby bezkonfliktowej, sympatia osób osobowościowo podobnych).

ZAPAMIĘTAJ!!!   Musimy być realistami w naszych oczekiwaniach wobec dziecka i akceptować jego temperament. Nawet jeśli ćwiczymy z nim wszystkie te umiejętności nie możemy spodziewać się, że dziecko zacznie się "rozpychać łokciami." Nasze starania mogą nie "wyleczyć" dziecka z nieśmiałości, ale na pewno będą dla niego wielką pomocą. Warto pamiętać, że nieśmiałość niesie ze sobą ryzyko bycia nieszczęśliwym w przyszłości (odizolowanie, problemy w szkole i pracy, bycie pomijanym, wykorzystywanym), lecz ryzyko redukujemy, pomagając dziecku poszerzyć swoją sferę bezpieczeństwa, akceptować siebie, czuć się bardziej pewnym siebie, zdobyć podstawowe umiejętności społeczne. Być może dziecko pozostanie nieco nieśmiałe, ale dzięki takiej pomocy będzie mogło same dać sobie radę, podejmować ryzyko w granicach rozsądku, w pełni doświadczać radości i sukcesów.